Pani Dorcia o Islandii bez końca: maja 2016

Jakoś tak niechcący i zupełnie niezamierzenie wyszło, że pokochałam Islandię całym sercem. Wciąż zdarza mi się po prostu gapić na doskonale znane krajobrazy. Te, które widzę codziennie. Wydaje mi się tak zupełnie irracjonalne, oglądać ze swojego okna krajobraz lodowca, ciągnącego się w nieskończoność, całkiem wysokiej góry, której zdobycie jest nie lada wyczynem, wodospadu, który zamierzam w końcu kiedyś obejrzeć z bliska, wyżyn, łąk, kanionów, oceanu, skał i przepięknego kształtu horyzontu, codziennie malowanego nieco inaczej przez słońce.

Teraz już widzicie, jestem zakochana J

Chcę się z Wami dzielić wszystkim, co najlepsze. Dziś podzielę się tymi miejscami w sieci, które są wartościowe, wyjątkowe i warto je znać.

Islandzkie inspiracje

Zima już za nami, uf! W końcu nadeszła piękna wiosna! Hm, to znaczy wiosna w Polsce, a w Islandii od 21 kwietnia jest lato J Kto z Was, kto jeszcze nie był na Islandii, kojarzy zimę tutaj z ogromem śniegu, srogim zimnem i ciemnością przez pół roku? Ja kojarzyłam, kiedyś J Jak przetrwać zimę na Islandii? Da się. Jakoś ;)

Są tu pasjonaci jazdy rowerem? Oglądając i czytając relacje rowerowe ze ZnajKraj aż się chce pójść i przeprosić swoje dwa kółka ;)

Lato tuż za rogiem, wysokie temperatury już ściągają plażowiczów na Polskie wybrzeża, a w Kraju Lodu i Ognia sezon bikini trwa okrągły rok. Półnago w środku zimy? Brrr ;D

Jeśli, podobnie jak ja, kochasz przeglądać Instagram pod kątem inspiracji fotograficznych lub podróżniczych, lub po prostu interesujesz się surową urodą Islandii, poznaj 8 najlepszych islandzkich instagramowiczów :)

Szczypta kochanej Polski

Wszędzie pełno spotów reklamujących jakieś Tunezje, Bali czy inne tropiki, aż w końcu trafiłam na przepiękny spot pokazujący Polskę z innej perspektywy, takiej najpiękniejszej. Z każdą sekundą czułam, że muszę to wszystko zobaczyć na własne oczy! Film bije rekordy popularności na fejsie :)

Nie byłabym sobą, gdybym się nie poleciła w tym miejscu moich wpisów dotyczących najpiękniejszych Podlaskich miejsc i nie tylko, np. Białowieży, Goniądza czy mazurskich Mikołajek :)

Kultura, marzenia, rozwój

Jakie prezenty są najlepsze? Zdecydowanie takie, które dają niezapomniane wrażenia, czyli wspólne podróże! W sam raz na Dzień Mamy - zabierz mamę na koniec świata! Ja swoją niestrudzenie namawiam na wymarzony wyjazd nad Bałtyk, ale ciężki z niej materiał ;)

Po ostatnim wyjeździe do Hiszpanii oszalałam - interesuje mnie wszystko, co z nią związane. Kultura, język, a o muzyce nie wspomnę - przepiękna! Na tym blogu mogę tkwić godzinami :)

Kto marzy o wielkiej miłości z happy endem? Życie to nie bajka, a bycie w związku wcale nie jest sielanką i lekką sprawą, wymaga ciągłej pracy. Ludzie wyrażają miłość w pięciu różnych językach. I nie mówię tu o francuskich pocałunkach ;)

Tą kobietę będę polecać zawsze i wszędzie - Natalia z JestRudo w prosty sposób objaśnia tajniki fotografii i swoją wiedzą dzieli się za darmo. Ostatnią jej perełką jest pdf Jak wreszcie ogarnąć podstawy i zacząć robić lepsze zdjęcia.

Kocham Instagram, jest on inspiracyjną kopalnią złota i diamentów. Jednak zgromadzenie dużej ilości obserwatorów wcale nie jest takie łatwe, konto musi magnetyzować i przyciągać rzesze :) Jak to zrobić? Chodzi tu o tajemniczą spójność profilu.

Co ostatnio u mnie

Praca w Islandii ~ przedsiębiorstwo mięsne SS

Pierwszy raz w Hiszpanii - co mnie najbardziej zdziwiło

Clubbing w Reykjaviku

Ty to masz klawe życie

Podsumowanie islandzkiej zimy 2016

Jeszcze niecały miesiąc pobędę w Polsce, z moich wielkich planów zrealizowałam już połowę i jestem bardzo zadowolona. Cudowny tydzień w Hiszpanii za mną, nabrałam apetytu na więcej krajów śródziemnomorskich! Może się odważę na podróż solo - skoro innym to się udaje, to dlaczego miałoby dla mnie nie? :)

Jeśli masz coś fajnego do polecenia - wrzuć w komentarzu! Chętnie poznam więcej internetów :)

Ściskam!

inspiracje - czwartek, maja 26, 2016

Kopalnia inspiracji #1

Jakoś tak niechcący i zupełnie niezamierzenie wyszło, że pokochałam Islandię całym sercem. Wcią...

Jeśli interesuje Ciebie podjęcie pracy na Islandii, gdzie średnie zarobki netto na start mogą wynieść nawet 6000 zł, to trafiłeś idealnie! Ostatnio pisałam o branży hotelowej – jak i gdzie szukać pracy, jakie są warunki. Dziś czas na zupełnie inne miejsce, do którego bardzo chętnie przyjmują Polaków – przedsiębiorstwo mięsne SS (Sláturfélag Suðurlands).

Jakie są wymagania i co należy zrobić, aby dostać tą pracę?

Praca w islandzkim SS

Firma SS zajmuje się przerobem i przetwórstwem mięsa od wielu lat. Posiada trzy oddziały:

dział sprzedaży i finansów w Reykjavik (stolica),
ubojnia w Selfoss (52 km do stolicy),
przetwórna mięsa oraz magazyny w Hvolsvöllur (100 km do stolicy).

Firma zatrudnia na różnorodnych stanowiskach, takich jak:

praca biurowa,
księgowość,
pracownik kadr,
kierowca,
pracownik ogólny w zakładzie przetwórstwa,
pracownik ogólny przy uboju,
pracownik wykwalifikowany przetwórstwa mięsnego,
rzeźnik,
uczeń (gdy kontynuujesz naukę szkolną),
akwizytor,
mechanik,
inżynier.

SS dodatkowo jest właścicielem przedsiębiorstwa przetwórstwa drobiu Reykjagarður, która dzieli się na dwa zakłady: ubojnię i przetwórnię mięsa drobiowego w Hella (87 km od stolicy, znajduje się pomiędzy Selfoss a Hvolsvöllur) oraz dział przygotowywania gotowych potraw w Garðabær (12 km od stolicy). Jeśli interesujesz się pracą w tej firmie, zaznacz to w podaniu.

Wiadomo, im niższe mamy kwalifikacje i doświadczenie, tym niżej startujemy w hierarchii zakładu. Aplikować można na stronie ss.is, gdzie od razu mamy zakładkę „podanie”. Tutaj umieszczamy swoje CV oraz list motywacyjny, mogą być w języku polskim lub angielskim. Nie oszukuj, że stanowisko sprzątacza stanowi spełnienie marzeń ;) Napisz szczerze, co Ciebie skłoniło do wyjazdu na Islandię, dlaczego akurat ta firma, opisz swoje mocne strony, zdolności, doświadczenie zawodowe.

Wymagania

Najniższe ze stanowisk, na które przyjmują „z ulicy”, bez znajomości angielskiego, bez żadnych wymagań, to:

pracownik ogólny w zakładzie przetwórstwa,
pracownik ogólny przy uboju,
uczeń (gdy kontynuujesz naukę szkolną).

Do obowiązków tych osób należą między innymi: sprzątanie zakładu, wytwarzanie kiełbas i parówek, sortowanie i pakowanie kiełbas, wędlin i innych wyrobów.

Na pozostałe stanowiska wymagane są już pewne umiejętności, doświadczenie zawodowe lub wykształcenie.

Warunki pracy

Zakład w Hvolsvöllur jest czynny od poniedziałku do piątku, a praca odbywa się zmianowo 7-15 oraz 12-20. W tym czasie przysługują dwie przerwy:

- dla pierwszej zmiany 9-9:20 oraz 12-12:30

- dla drugiej zmiany 15-15:20 oraz 17-17:30

W zakładzie jest stołówka, w której można kupić jedzenie w dobrej cenie, jednak dużo bardziej opłaca się przygotowywać je samodzielnie w domu.

Weekendy są wolne, jednak czasami można sobie dorobić, co liczy się jako nadgodziny płatne 150%. Islandzkie dni świąteczne są wolne.

Oddział w Hvolsvöllur posiada dwa domy pracownicze, w których może mieszkać 9 oraz 8 osób. W każdym z nich jest kilka sypialni, dwie łazienki, kuchnia oraz pokój dzienny. Pracodawca zapewnia również zakwaterowanie dla pracowników z Hella. W pozostałych miejscowościach należy załatwiać sobie mieszkanie na własną rękę (np. na longtermlettings, gabinohome, leigulistinn, bland).

Ta praca jest dla każdego, kto:

+ ma chęć popracować w tak pięknym kraju, jak Islandia, pozwiedzać (bo jest dużo czasu), poznać kulturę i ludzi

+ może poświęcić na wyjazd kilka miesięcy do kilku lat

+ ma dość psiej pensji w Polsce i pragnie w końcu coś zaoszczędzić :)

Największe szanse ne zatrudnienie masz, gdy:

- ktoś znajomy już tu pracuje – działa zasada polecenia

- samodzielnie załatwisz sobie mieszkanie lub pokój, ponieważ czasami zakładowe domy są już pełne (koszt pokoju w Selfoss to 30-40 tys koron, czyli 900-1200 zł)

- znasz angielski chociaż trochę, a jeśli w stopniu komunikatywnym, to naprawdę super

- masz doświadczenie w przemyśle mięsnym, jako rzeźnik lub kucharz

Mam nadzieję, że wyczerpałam ten temat. Jeśli masz jakieś pytania, pisz śmiało, postaram się pomóc. Zachęcam do przejrzenia też innych wpisów oraz aktywności na Facebook! :)

Ściskam!

Islandia - czwartek, maja 19, 2016

Praca w Islandii ~ przedsiębiorstwo mięsne SS

Jeśli interesuje Ciebie podjęcie pracy na Islandii, gdzie średnie zarobki netto na start mogą wyn...

hiszpańskie kwiaty, Hiszpania, panidorcia, blog, wrażenia z Hiszpanii, podróże, mini hollywood

Do tej pory byłam już w Niemczech i w Islandii, ale to Hiszpania jest pierwszym krajem, który odwiedziłam turystycznie. I to był świetny debiut J Chociaż wyjazd przydarzył mi się całkiem spontanicznie, bo dołączyłam do znajomych, którzy już mieli wszystko zabukowane, to uważam go za przełom w moim życiu i że da mi odwagę na więcej. Abym w końcu zaczęła spełniać swoje marzenia, czego tak bardzo się bałam.

Południowa Hiszpania wydaje się rajem na Ziemi. Wszędzie przepiękna śródziemnomorska roślinność, palmy, kaktusy i mnóstwo kwiatów. Zadbane i czyste miasta, dużo słońca, plaże i morze. Domy idealnie pasują do pustynnego krajobrazu, króluje kamień i naturalne materiały.

Dobrze wiem, że Hiszpania jest bardzo zróżnicowana. Nawet zachodnio-południowa część ma dwa różne subklimaty. Z jednej strony pustynne wyżyny, palmy i niskie krzaczki, uprawy cytryn i szklarnie z warzywami. Zaś od zachodu już mnóstwo zieleni, dużo lasów i bardzo wysokie góry. Taka różnorodność na długości 600 km! J

Krajobraz to pierwsza z rzeczy, które mnie zaskoczyły w tym kraju. A było ich dużo więcej.

Genialnie gęsta sieć drogowa

Z lotniska pod Alicante do wynajętego domu w La Manga dojechaliśmy wynajętymi autami. Większość z tych 126 km stanowi autostrada. Podobnie wyglądała trasa do innych miast. Gdziekolwiek się nie wybraliśmy, była autostrada. Jakie to cudowne! Z ograniczeniem do 120. I owszem, są one płatne. Jeśli komuś szkoda kilka euro może pojechać alternatywną trasą, na przykład tuż przy linii morza. Wolniej, ale jak malowniczo!

hiszpańska autostrada, Hiszpania, panidorcia, blog, wrażenia z Hiszpanii, podróże

Hiszpania, panidorcia, blog, wrażenia z Hiszpanii, podróże

„Klient to NIE nasz pan”

Chodzi mi tutaj o tradycyjną sjestę, która w naszym miasteczku trwała od 14 do 17 (a czasami do 19) mimo, że w maju nie ma jeszcze upiornych upałów. I mimo, że sezon turystyczny jeszcze tak naprawdę się nie zaczął, więc teoretycznie KAŻDY potencjalny klient powinien być przyjęty z honorami ;) Ale nie. Tradycja rzecz święta. Podobnie było w Mini Hollywood – planie filmowym, udającym miasto z westernów. Przyjechaliśmy akurat 10 minut przed otwarciem, ale nie wpuszczono nas wcześniej. Gdybyśmy odpuścili, oni by stracili szansę na zarobienie 97 euro. Przedsiębiorczy Polak by takiej szansy nie przepuścił ;)

Miasta jak ogrody botaniczne

Jak już mówiłam, wszędzie palmy, kwieciste krzewy, drzewa kaktusowe (?) i inne cudowne rośliny, na widok których każda kobieta przystaje i się zachwyca. I musi dotknąć. I się dziwi „Dlaczego to w moim domu nie chce tak urosnąć???” Ale cóż się dziwić – w ciepłym klimacie mogą rosnąć i bujnie kwitnąć przez cały rok. Raj J

hiszpańskie podwórze, Hiszpania, blog, panidorcia, podróże, La Manga

hiszpańskie miasto, Kartagena, panidorcia, blog, Hiszpania, podróże

hiszpańskie miasto, Kartagena, panidorcia, blog, Hiszpania, podróże, kwiaty, zamek

hiszpańskie miasto, La Manga, panidorcia, blog, Hiszpania, podróże, taras, słoneczna Hiszpania

hiszpańskie miasto, Almeria, panidorcia, blog, Hiszpania, podróże, fontanna

Hiszpanie don’t speak English

Niestety, większość Hiszpanów nie zna angielskiego. W sumie, realnie patrząc, po co im to, skoro hiszpański jest drugim najpopularniejszym językiem na świecie... Dobrze jest, jeśli ktoś chociaż rozumie co mówisz. Czasami spotkaliśmy kelnerów, którzy umieli się porozumieć J Z całą resztą używaliśmy gestów. I to jest naprawdę fajna rzecz! Mimo, że język jest jakąś barierą, to zawsze można pokazać, co mamy na myśli :)

Hiszpanie przechodzą na czerwonym świetle

Jakie to jest rozsądne! Stoisz na czerwonym, nic nie jedzie, więc po co stoisz? Nie ma to sensu, więc idziesz. Czy nie tak powinno być? Tak właśnie postępuje się w Hiszpanii, więc nie jest to widocznie występek, którym się łata dziurę budżetową i poprawia statystyki ;) Piesi są ostrożni, kierowcy również. Też zostałam zaskoczona uprzejmością kierowców – gdy się zbliżałam do przejścia (bez sygnalizacji) oni zwalniali i się zatrzymywali. W Białymstoku tego nie doświadczymy, a w Waszych miastach?

Hiszpanie nie dbają o auta

Już sobie wyobrażam, ile epitetów by leciało w Polsce, gdyby nagle jakimś sposobem Hiszpanie zamienili się z nami na auta ;p Zdecydowana większość z nich jest porysowana i ma wgniecenia! Nadziwić się nie mogłam ilością zniszczonych w ten sposób samochodów! Dla nich to normalka. Południowy temperament? Czy też raczej luz? Każdy znajomi mi facet, jeśli zauważy ryskę na aucie, to cierpi niczym na fotelu dentystycznym. Co za strata! Cieszę się, że nie musiałam kierować w Hiszpanii – czasami krążyliśmy w tak ciasnych uliczkach przy ściśle zaparkowanych autach, że ze strachu zamykałam oczy. A te garaże podziemne! Co 3 metry słup. I każdy oczywiście zarysowany ;) Zawał serca gwarantowany…

Niesamowicie zadbane ulice

I poza tym wszystkim, to mnie zdziwił porządek, czyste ulice, równo przystrzyżone trawniki, zadbane klomby. Po miastach jeżdżą autka zamiatające ulice, a panowie z zieleni miejskiej odkurzają chodniki (że co???). Hiszpanie mają też chyba słabość do rond, bo nie dość, że jest ich bardzo dużo, to jeszcze są bardzo pomysłowo urządzone!

hiszpańskie miasto, Torrevieja, panidorcia, blog, Hiszpania, podróże, hiszpańskie rondo

hiszpańskie miasto, Kartagena, panidorcia, blog, Hiszpania, podróże, rondo

hiszpańskie miasto, La Manga, panidorcia, blog, Hiszpania, podróże, hiszpańskie rondo

hiszpańskie miasto, Gibraltar, panidorcia, blog, Hiszpania, podróże, rondo

Charakterystyczna kuchnia

Co do jedzenia – królują owoce morza. Jestem ignorantem kulinarnym i niezbyt przepadam za dziwnymi potrawami, więc mało co mi się podobało w menu. Nie lubię też popularnych tutaj suszonych wędlin, a przecież doskonale wiem, że najbliżej im do naturalności i zdrowia. Kiedyś stwierdziłam, że nic co zdrowe, nie jest smaczne. Póki co, to moja teoria się sprawdza. Niestety. I też nie lubię gotować. Nie lubię, gdy przygotowanie potrawy i sprzątnie garów trwa kilkakrotnie dłużej niż samo jedzenie. Mam nadzieję, że kiedyś mi się to zmieni, co przy posiadaniu własnej rodziny podobno się wydarza ;)

Tyle udało mi się zebrać przemyśleń i wniosków. Co ciekawe, żadne z nich nie jest negatywne w tak dużym stopniu, abym poczuła niechęć do Hiszpanii. O nie! Ja czuję ogromny niedosyt i na pewno jeszcze kiedyś zawitam w tym kwitnącym kraju!

hiszpańskie kwiaty, panidorcia, blog, Hiszpania, podróże

I ostrzegam, mam mnóstwo zdjęć oraz pomysłów na wpisy J Tym postem początkuję cykl hiszpański z nadzieją, że dołączą do niego również inne kraje. I z nadzieją, że Moi Drodzy Czytelnicy pozytywnie to przyjmą J

Też macie ciekawe spostrzeżenia z podróży zagranicznych? Kocham obserwować różnice kulturowe. Zawsze wtedy się zastanawiam, skąd to się mogło wziąć :)

Ściskam mocno!

Hiszpania - poniedziałek, maja 16, 2016

Pierwszy raz w Hiszpanii - co mnie najbardziej zdziwiło

Do tej pory byłam już w Niemczech i w Islandii, ale to Hiszpania jest pierwszym krajem, który odw...

Etap dyskotekowy mam już dość dawno za sobą, oj kiedyś to się szalało:) Ale jak tu odmówić studenckim promocjom w klubach? Nie da się ;) A jednak będąc tyle lat w Islandii, nie udało mi się zaliczyć ani jednej imprezy w dyskotece. Powód jest prosty i banalny: brak okazji i szczególnej chęci. Obserwując Islandczyków i ich styl zabawy, nie czułam szczególnej potrzeby aby w tym współuczestniczyć. Ale ostatniego dnia mojego pobytu w Islandii zdarzyła się jedyna w swoim rodzaju okazja. Tak się złożyło, że mój lot wypadał w niedzielę po południu, zaś dzień wcześniej przyleciało kilka nowych („nowych” oraz „starych”) osób. A więc ową sobotę należało pożytecznie wykorzystać :)

Before party w hotelu

Mieliśmy zabukowane pokoje w ładnym hotelu na obrzeżach miasta (blisko tutejszej Biedry). Wyszło niesamowicie tanio jak na stolicę – tylko 5000 koron za osobę! Oczywiście, jak na personel hotelowy przystało, dziewczynom od razu w oczy wpadły niedociągnięcia tutejszego staffu: zacieki w kabinach prysznicowych, niewypolerowane baterie i (o zgrozo!) włos w brodziku! To jest toksyczne ;) O naszych hotelowych dziwactwach mogłabym opowiadać wiele…

Najpierw klasycznie, before party w jednym z pokoi. Był największy, więc klasyfikował się znakomicie. Chłopcy lekko się stresowali, że tyle dziewczyn skorzysta z ich toalety, a my specjalnie się droczyłyśmy, że deska już została oblana ciepłym moczem ;) Poza tym, typowo po Polsku, wódka i zakąski: kanapki z pasztetem, kabanosy i sucha śląska. Islandczycy też zawsze robią najpierw before w domu, ale u nich zazwyczaj wszystko się przeciąga aż do północy i nie ma żadnych zakąsek. Czyli zazwyczaj dopiero przed 1 kluby się zapełniają zawianą ludnością ;)

Poza tym musieliśmy naprawdę zabawnie wyglądać, gdy jak wycieczka zorganizowana krążyliśmy od pokoju do pokoju, oglądając każdy, bo każdy czymś się wyróżniał. Mi osobiście najbardziej brakowało dużej szafy z lustrem, wykładziny i ciekawego akcentu kolorystycznego w pokoju (ognistej czerwieni), jednak plusem naszego lokum było dużo miejsca.

Spacer po lokalach gastro

Odbiegając nieco od normy imprezowania po polsku, gdzie zjeść się idzie PO imprezie, my postanowiliśmy się posilić tuż przed. I tak zaczął się obchód wszelakich barów w centrum. I jak na większą grupę przystało, każdy miał chęć na coś innego. Ale co ciekawe, w niemal każdym miejscu pracował jakiś Polak… Opanowaliśmy wyspę!

W poszukiwaniu dyskoteki idealnej

Po 22 wystartowaliśmy do centrum w celu znalezienia potańcówki w sam raz dla nas. Znajomy taksówkarz polecił trzy najbardziej popularne miejsca: kluby Austur i B5 oraz American Bar. Ten ostatni odpadł z racji bycia tylko barem, do B5 wpuszczają od 21 lat, więc chcąc nie chcąc wylądowaliśmy w Austur. Muzyka była całkiem znośna, przestrzeń duża, bar długi, ludzi sporo, parkiet wystarczający. Aby się wprawić w dyskotekowy nastrój uraczyłam się piwem, niestety mówiąc klasyczne miałam na myśli zwykłe jasne pszenne, a dostałam ciemne Tuborg Classic…

Świetny humor mi dopisywał tego dnia, wymyśliłam dla dziewczyn wyzwanie: poderwanie wikinga z dużą brodą. Pech chciał, że taki model trafił się tylko jeden, w dodatku zajęty, dość szczelnie ;) Bardzo chciałam zaobserwować islandzki styl imprezowania, ale ewidentnie Islandczycy w tym klubie byli mniejszością. Przeważali Polacy (w strasznych pasiastych sweterkach lub kraciastych koszulach klonach) i bliżej nieokreśleni inni. Do tego miksu należy jeszcze dorzucić kilka ewenementów o innej orientacji seksualnej, wprost rzucających się w oczy swoją odmiennością. W Islandii jest to jak najbardziej akceptowane – w przeciwieństwie do naszego kraju nad Wisłą.

Muzyka w Austur mnie rozczarowała. O ile na początku grali całkiem ciekawe klubowe kawałki, to już w momencie otwarcia parkietu zaczęli zanudzać hitami typu "Empire state of mind” Alicii Keys (lubię ją i cenię, ale do klubu???). Przy takich rytmach człowiek prędzej uśnie, jak się wybawi. Rozczarowałam się, ale postanowiłam wstać i pobujać do rytmu. Piwo też miało w tym swój udział ;)

Wyszliśmy z imprezy około 3, bo nam koleżanki przepadły. Poszły się przejść, więc ustaliliśmy, że czas już wracać. Jaki szok przeżyłam, gdy ujrzałam te kilometrowe kolejki pod klubami i barami! O 3 w nocy!

To doświadczenie ubogaciło mnie wewnętrznie i kulturowo;) Jednak nie sądzę, żebym z entuzjazmem powtórzyła clubbing w Reykjaviku. No może z kimś, kto ma podobny gust muzyczny i wie, gdzie dobrze grają. Za to chętnie bym się wybrała na clubbing w Białymstoku, moim mieście. Raz w roku odwiedzić stare kąty ;)

CIEKAWOSTKI - wtorek, maja 10, 2016

Clubbing w Reykjaviku

Etap dyskotekowy mam już dość dawno za sobą, oj kiedyś to się szalało:) Ale jak tu odmówić studen...

"Ty to masz klawe życie" - takie zdanie usłyszałam ostatnio od serdecznej koleżanki. Aż musiałam się chwilę zastanowić, bo pewna nie jestem... Mam? Co to w ogóle znaczy? Jakie życie można tak nazwać?

Ale od początku... Z ową koleżanką mam kontakt od czasu do czasu. Mogłybyśmy w sumie częściej rozmawiać, bo znamy się pół życia i tematów nie brakuje. Ale jestem bardzo zamkniętą osobą i mało komu ufam na tyle, aby mówić wszystko to, co siedzi mi w głowie i w sercu. Po prostu opowiadam co u mnie dobrego. Tak już mam. I tylko najbliżsi wysłuchują moich narzekań, płaczu i wstrętnych marudzeń (za co przepraszam najmocniej, ale poczuj się doceniony/a:)

Dlatego właśnie owa koleżanka zna głównie pozytywne aspekty mojego życia - podobnie jak każdy, kto mnie może obserwować na Facebooku.

Wie, że mogłam spokojnie dokończyć studia w trybie dziennym. I co za tym idzie wieść beztroskie studenckie życie, pełne imprez i nowych znajomości. Ale nie wie, ile to kosztowało wyrzeczeń, wysiłku i tęsknoty za domem. Chciałam być samodzielna i pracowałam weekendami, dlatego nie miałam chwili aby odwiedzić rodzinne kąty. Zdarzyło mi się pracować także w tygodniu, między zajęciami - trzy miesiące żyłam w ciągłym biegu i przemęczeniu.

Wie, że każdy mój dotychczasowy związek był szczęśliwy, bo akurat zawsze, gdy pytała, to był szczęśliwy ;) A gdy nie był - wiadomo, nie mówiłam. Każdy z nich skończył się z konkretnych mocnych powodów, ale cieszę się, że potrafimy rozmawiać ze sobą w atmosferze zrozumienia i szacunku.

Wie, że mam duże powodzenie u facetów. To znaczy: tak uważa :) Ale nie chcąc wywołać fali oburzenia / nienawiści / przemocy pominę ten temat ;)

Uważa, że to super sprawa pracować za granicą, zwiedzać kraj i dużo zarabiać. Też tak sądzę, jednak ma to swoje minusy: umyka mi część życia, którą bym mogła spędzić w PL, a którą ciągle przekładam na kiedyś; coś mnie omija, to jest cena. Każdy nasz wybór to kwestia rezygnacji z czegoś. Ale nie cierpię, kiedy ktoś z pretensją w głosie i niedowierzaniem pyta mnie, dlaczego tak postępuję i oczekuje tłumaczenia. Myślę tak, jak Paulina z One Little Smile, że nie powinniśmy się tłumaczyć z własnych świadomych wyborów. Nie i koniec.

I uważa, że mogę korzystać z życia maksymalnie, bo nie mam męża / dzieci. Coś w tym jest, też myślę, że posiadanie rodziny nakłada spore ograniczenia. ALE znam kilka małżeństw, dla których ani jedno, ani nawet trójka dzieci nie stanowi wymówki dla rodzinnych planów, na przykład wyjazdowych. Łatwo na pewno nie jest, mogę sobie tylko wyobrażać całą batalię ;) Póki co staram się korzystać, to znaczy dopiero zaczynam. A poza tym to też mi się marzy mieć męża i dziecko, być dla kogoś absolutnie najważniejszą osobą na świecie, kochaną mamą. To już ten wiek ;)

Czasami mi się wydaje, że zawsze mam pod górkę, dość dużo narzekam. Czy rzeczywiście mam na co? Zdrowie w miarę dopisuje, wciąż jestem młoda i atrakcyjna (byle do 30;), mam sporo oszczędności, rodzinę i rodzinny dom.

U sąsiada trawa zawsze będzie bardziej zielona. Zazdrościmy innym i nie doceniamy tego, co mamy. Ja zazdroszczę innym własnego domu czy dziecka, a oni mi zazdroszczą niezależności. Coś za coś. Życie jest sumą wyborów. Oby były to wybory świadome.

A Ty, masz klawe życie?

moim zdaniem - niedziela, maja 01, 2016

Ty to masz klawe życie

"Ty to masz klawe życie" - takie zdanie usłyszałam ostatnio od serdecznej koleżanki. A...

Pages

Islandzkie inspiracje

Szczypta kochanej Polski

Kultura, marzenia, rozwój

Co ostatnio u mnie

Kopalnia inspiracji #1

Praca w islandzkim SS

Wymagania

Warunki pracy

Praca w Islandii ~ przedsiębiorstwo mięsne SS

Genialnie gęsta sieć drogowa

„Klient to NIE nasz pan”

Miasta jak ogrody botaniczne

Hiszpanie don’t speak English

Hiszpanie przechodzą na czerwonym świetle

Hiszpanie nie dbają o auta

Niesamowicie zadbane ulice

Charakterystyczna kuchnia

Pierwszy raz w Hiszpanii - co mnie najbardziej zdziwiło

Before party w hotelu

Spacer po lokalach gastro

W poszukiwaniu dyskoteki idealnej

Clubbing w Reykjaviku

Ty to masz klawe życie

KIM JESTEM

NAJPOPULARNIEJSZE TEKSTY

FACEBOOK

Napisz do mnie

INSTAGRAM

ARCHIWUM